Historyczne nazwy browaru: Städtische Bierbrauerei 1865-1871 Brauerei Julius Hohberg 1871-1888 Dampf-Bierbrauerei J.Hohberg 1888-1904 Brauerei J.Hohberg, Inh.Edwin & Paul Hohberg 1904-1921 J.Hohberg Bierbrauerei und Malzfabrik AG 1921-1936 Hohberg-Brauerei AG 1936-1945

Lwówek posiada ponad 800-letnią tradycję warzenia piwa.

Najstarsze zapisy dotyczące piwowarstwa we Lwówku Śląskim pochodzą z roku 1165. W tym roku pierwszy w historii Lwówka browar z własną słodownią zbudowany został przy zamku. Był własnością książęcą i produkował piwo na potrzeby własne. W 1209 roku na mocy przywileju „mili piwnej” nadanego przez Henryka Brodatego, dalszy rozkwit miasta związany został z piwem. Był to okres powstawania licznych domów piwnych. Właściciele zezwoleń na warzenie i wyszynk postrzegali w sprzedaży piwa dobry interes. Spowodowało to powstanie konkurencji, a to z kolei przekładało się na coraz lepszą jakość piwa. Z roku 1377 znana jest cena piwa, która za kwartę (0,9 litra) wynosiła jeden wiadrunek (ok. 50 groszy), co było większą kwotą niż cena za buty i za świniaka. W roku 1387 ze względu na spadek wartości pieniądza, założona została duża plantacja chmielu, która pozwoliła na obniżenie kosztów surowca i zwiększenie produkcji „szlachetnego trunku”. W roku 1546 we Lwówku funkcjonowały 74 słodownie i duża ilość domów piwnych. W roku 1580 rozpoczęto wytwarzanie nowego piwa o nazwie „szeps”. Było to piwo wysokiej jakości i produkowano go na całym Śląsku. We Lwówku „szeps” produkowano na potrzeby własne joanitów, a nadwyżki sprzedawano mieszczanom. W tym okresie mieszczanie traktowali piwo jako dobro podstawowe. W 1616 roku ratusz zbudował miejski browar z piwiarnią. Rok 1690 to rok potentata piwnego – Tobiasza Eichlitza, który skupiał produkcję piwa z 31 domów.

1850 rok – drogą wykupu potentatem piwowarskim staje się magistrat. Na placu po rozebranym zamku miasto wybudowało browar komunalny z własną słodownią. W 1861 roku Juliusz Hohberg odkupił browar od miasta. Po jego śmierci zarząd nad browarem przejęła spółka akcyjna i sprawowała do końca II wojny światowej, utrzymując nazwę „Hohberg”. W tym okresie produkowano piwo pszenne i jęczmienne. Było one rozlewane do butelek.

W czasie II wojny światowej browar nie uległ zniszczeniu, urządzenia pozostały w stanie nienaruszonym. Do roku 1945 pozostały niewielkie zapasy surowca i opakowań, umożliwiając produkcję piwa od razu po wojnie. Po wojnie zakład został znacjonalizowany i podporządkowany Oddziałowi Centralnego Zarządu Przemysłu Fermentacyjnego we Wrocławiu. W 1950 roku zarządcą browaru zostały Jeleniogórskie Zakłady Piwowarsko-Słodownicze, a po rozległej modernizacji został włączony w skład Legnickich Zakładów Piwowarskich. Rozpoczęto gruntowna modernizację zakładu. Zdemontowano wiele przedwojennych urządzeń. W ich miejsce zainstalowano nowe o większej wydajności. W 1958 roku unowocześniono fermentownię, w latach 1960-1961 wymieniono układy chłodnicze, w 1971 roku zamontowano nową rozlewnię, w 1974 roku zmodernizowano warzelnię. W 1975 roku lwówecki browar został włączony w skład Legnickich Zakładów Piwowarskich. W 1983 roku przeprowadzono kolejną rozbudowę zakładu. W 1974 r. browar otrzymał nową warzelnię, a w 1983 r. leżakownię. W 1984 r. produkcja wynosiła 80 tysięcy hektolitrów. Produkowano piwa "Basztowe" i "Książęce"[2]. W latach 1989–1992 zbudowano nową rozlewnię piwa.

W 1994 roku browar ostał przekształcony w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa pod nazwą Browary Karkonoskie S.A. Podjął się współpracy z czeskim Browarem Vratislavice, od którego kupił licencję na produkcję piwa Premier. Jednocześnie promował na rynku lokalnym własne marki: Książęce Extra, Górnicze, Mocne Dobre, Studenckie i Murzynek. Nie pomógł program naprawczy, a zadłużenie było ogromne i cztery lata później VII Narodowy Fundusz Inwestycyjny ogłosił upadłość. W maju 1999 browar został zakupiony przez Wolfganga Bauera, obywatela Niemiec, który powołał spółkę Browar Śląski 1209 Sp. z o.o. Jakość piwa w okresie 1999 / 2000 była niska, stąd też wysiłki nowego właściciela zostały w latach 2000 -2001 skierowane na jej poprawę . W tym celu zatrudniono eksperta z Niemiec, który przy udziale polskich technologów pomógł uzyskać piwo najwyższej jakości. W latach póżniejszych zmodernizowane zostały niektóre odcinki browaru, niemniej pozostawiono tradycyjny sposób warzenia piwa. Dowodem tego były sukcesy Browaru na różnych konkursach. Piwa marki Książęce i Mocne Dobre trafiły w gusta konsumentów i były bardzo popularnymi trunkami. Szczęście nie trwało jednak zbyt długo. Upadłość ogłoszono w 2007 roku po kłopotach właściciela z Urzędem Celnym. Przez kolejne dwa lata trwają intensywne poszukiwania inwestora, w tym czasie wyburzono słodownię. W roku 2009 nowym właścicielem browaru zostaje spółka Ciechan, wprowadziła od dawna oczekiwane remonty i modernizacje. W 2018 r. Browary Regionalne Jakubik wydzierżawiły browar w Lwówku wrocławskiej spółce Doctor Brew - producentowi piw kraftowych na okres 10 lat. Doctor Brew przeprowadził rozbudowę browaru i warzy w nim zarówno piwa pod marką "Lwówek" jak i własne piwa pod marką "Doctor Brew". Browar nie posiada rozlewni więc wszystkie piwa rozlewane są w Bielawie w Bielawskiej Wytwórni Napojów[, która jest też właścicielem Browaru Sowie.

W browarze w Lwówku funkcjonują obok siebie dwie warzelnie. Wciąż użytkowana jest stara z 1974 roku, szczególnie przydatna przy warzeniu metodą dekokcji (oddzielania części zacieru w czasie przygotowywania brzeczki /zacierania/ i gotowaniu go w osobnym kotle, a następnie zwracania go do poprzedniego naczynia). Ma pojemność ponad 120 hektolitrów. W 2016 roku rozpoczęto instalowanie nowej warzelni o identycznej pojemności, której działanie zainaugurowane zostało w 2017 roku. Na tę okoliczność etykiety piw w niej uwarzonych zyskały znaczek "Nowa Warzelnia".

(uzup. moose)