Kościół p.w. św. Jana Nepomucena (dawniej św. Małgorzaty – Świechowski, Kozaczewska – Golasz, Kozaczewski), w Pielgrzymce.
Datuje się go (Z. Świechowski) na II ćw. XIII w. Pierwsza wzmianka o kościele z 1305 r. (Panzram, Bernhard, „Geschichtliche Grundlagen der ältesten schlesischen Pfarrorganisationen”). Lutsch wskazuje na rok 1335, jako datę pierwszej informacji.
Kościół przebudowano w czasach nowożytnych. Pierwotny kościół był budowlą jednonawową z kwadratowym prezbiterium. Wymiary: prezbiterium – 7,60 x 7,60 m, nawa – 14,13 x 10,70 m.
Zbudowany z kamienia łamanego z ciosami z piaskowca. Z pierwotnej świątyni zachowały się jedynie mury nawy i północna ściana prezbiterium. Kościół przebudowano w latach 1517-79 dodając nowe sklepienie i wieżę (data 1579 widnieje na przyporze przy prezbiterium). Zniesiono dawne prezbiterium, zastępując je nowym, na szerokość nawy. Dobudowano kruchty: północną i południową.
W latach 1660 – 1742 pełnił funkcję kościoła ucieczkowego. Kolejna przebudowa (aut. prawdop. G. Simonettiego) miała miejsce na początku XVIII w. Posadowiono empory oraz podwyższono wieżę.
Obecnie budowla z prostokątną nawą i prezbiterium oraz wieżą, na dole kwadratowa, górą ośmioboczną.
Dwa portale: pierwszy, półkolisty w ścianie północnej z charakterystycznymi krzyżami w tympanonie. Portal ryzalitowy, uskokowy z dwiema parami kolumienek (pierwotnie z trzema). Hans Lutsch datuje go na 1517 r. (chyba ze względu na datę wykutą na portalu, która prawdop. została zatarta).
Ościeża ujęte w dwie służki zwieńczone kielichami kwiatów. Drugi portal uskokowy w ścianie zachodniej zachowany we fragmentach. Zwieńczony szczytem i zabudowany wieżą, również w zwieńczeniu umieszczono krzyż. Trzeci portal o laskowatych od 1/3 wysokości ościeżach, prowadzący z kruchty północnej na empory.
Na wieży balkonik z ażurową balustradą, podobny do tego z kościoła w Twardocicach.
Sklepienie kolebkowe z XVIII w. Wewnątrz dwupiętrowe empory z kolatorską emporą w prezbiterium (1-kondygnacyjną).
Empory ozdobione w malowidła w polach prostokątnych przedstawiające: w dolnej kondygnacji – sceny ze Starego Testamentu, w górnej – motywy z Nowego Testamentu. Wskutek rozebrania części empor w 1958 r. malowideł w dolnej części jest 15, a w górnej 11 (Steinborn, 1971 r.). Autorka w drugiej edycji „Złotoryja – Chojnów – Świerzawa” wskazuje na atrakcyjność sceny „Kuszenie na pustyni” podkreślając „dobrze zakomponowany, pastelowy koloryt rokokowego pejzażu”.
Na sklepieniu kościoła sceny z życia Chrystusa i Marii.
Z tego samego okresu pochodzi barokowy ołtarz o dekoracji ornamentów regencyjnych, ambona i prospekt organowy.
Kamienna, renesansowa chrzcielnica z 1612 r., liczne epitafia.
Hans Lutsch wskazuje na dwa ważne obrazy olejne: portret Valentina von Rederna (1790 r.) i portret kobiety z rodu von Bock i von Pollack z 1820 r. Wspomina również o kielichu z poł. XVII w., złoconym, zdobionym biżuterią.
Piec z XIX w., o którym mówią niektóre przewodniki, który kiedyś był za ołtarzem, obecnie jest w świetlicy przykościelnej, tzw. "kolibie"
Dookoła kościoła lapidarium z licznymi epitafiami i płytami nagrobnymi, prawdopodobnie nie wszystkimi pochodzącymi z tego kościoła.
