Stacja trakcyna w Gryfowie powstała w wyniku rozbudowy stacji i utworzenia węzła kolejowego w końcu XIX wieku. Wzniesiono wówczas pierwsze zabudowania służące obrządzaniu parowozów (1897- wieża ciśnień) oraz niewielką parowozownię mieszczącą prawdopodobnie tylko jeden tor. Halę tą wzniesiono mniej więcej w miejscu gdzie dziś stoi nastawnia wykonawcza przy głowicy rozjazdowej w kierunku Lubania. Podczas prac modernizacyjnych w węźle w latach 1895-1896 wzniesiono budynek trzystanowiskowej hali parowozowej przy obecnej nastawni dysponującej. Po powstaniu prywatnej linii do Świeradowa, parowozownia stała się także miejscem przeprowadzania napraw parowozów należących do tej kolei. Parowozownia Gryfów funkcjonowała cały czas jako jednostka pomocnicza lokomotywowni w Lubaniu, znajdującej się w obszarze działania Urzędu Maszynowego Zgorzelec. Po jego likwidacji około 1936 roku, podlegała Oddziałowi Maszynowemu w Jeleniej Górze. Po wojnie jako stacja trakcyjna podlegała pod MDp Lwówek, w latach 1945-1946 pod Oddział Mechniczny Lubań, a w latach 1946-1948 MO3 Jelenia Góra. Stacja trakcyjna posiadała w trzystanowiskową halę wachlarzową, wraz z budynkiem administracyjnym. Wśród urządzeń do obsługi parowozów znajdowały się zasieki węglowe, kanał oczystkowy i obrotnica oraz żuraw wodny. Personel stanowiły ledwie 2 osoby, po jednej w działach warsztatowym i obrządzania. Po wprowadzeniu trakcji spalinowej, likwidacji linii do Lwówka i Świeradowa, a od końca lat 80. po wprowadzeniu trakcji elektrycznej lokomotywownia stała się zbędna. Być może funkcjonowała jako magazyn służby drogowej, ale z czasem budynek popadł w ruinę i został rozebrany. Pozostała tylko przybudówka po dawnej kuźni, która została przebudowana na dom mieszkalny (ul. Oldzańska 6D). (moose za M. Sibilskim)